The Refueler : Bouwverslag De Havilland Mosquito NF-II Airfix 1/72

De Havilland Mosquito NF-II Airfix 1/72

Airfix heeft nog zeker niet alle kits in het programma vervangen door versies met een geheel nieuwe tooling.
De Mosquito night fighter in schaal 1/72 is bijvoorbeeld nog zo'n oudgediende.

De originele mal werd in 1972 geïntroduceerd en verscheen met de fraaie box art van tekenaar Roy Cross.

Het afbeelding op de doos is diverse keren aangepast en in 2013 werd de doos vervangen door die met de huidige gangbare rode huisstijl.
De inhoud echter komt nog steeds uit die mal van 1972 en is eigenlijk nog verrassend goed, hoewel de jaartjes en de techniek wel gaan tellen.

Airfix biedt al vanaf de introductie in 1972 de optie om één van drie mogelijke versies te bouwen uit deze doos.
De NF.MkII, Night Fighter mark 2, is mijn keuze geworden, en bij het uitpluizen van wat geschiedenis over dit toestel kwam nog aan het licht dat een kleine aanpassing noodzakelijk was tijdens de bouw om het model correct te krijgen.

De scherpte van de onderdelen valt best op, als je bedenkt dat de mal inmiddels meer dan 40 jaar oud is, en al die tijd in gebruik is.
De lay-out van de onderdelen en de grovere details zijn ook een tijdsbeeld, het heeft natuurlijk ook wel zijn charme.

De bouw start als zo vaak bij de cockpit, en deze is wel heel erg kaaltjes zonder veel details. Wat meteen opvalt is de grote leegte achter de beide stoelen voor de bemanning.
Met behulp van Evergreen plastic plaat, waar zouden we zijn zonder dat spul, heb ik een achterwand en platform voor de boordradio gemaakt. Goed meten want er is weinig ruimte en de bevestigingstabs voor de vleugels dienen later in de bouw ook te passen.

Na dit geheel passend te hebben gemaakt kan ook het instrumentenpaneel geplaatst worden. Met enig schilderwerk komt alles tot leven. Interieurgroen is Humbrol 78, het zwart is teerzwart 36106 van Revell aquacolor. De radioset komt uit de onderdelendoos en zijn overgebleven airco units van een 1/76 militaire truck. alles gedrybrushed met aluminium uit de Revel Aquacolors.
Het inbouwen van de scratchbuild radio met plateau is bewust gedaan omdat alles ook zichtbaar is zodra de canopy is geplaatst. Je wilt niet in een loze ruimte staren. Bij de echte Mosquito is de radioset ook zichtbaar.

De bemanning

Zoals gezegd is de cockpit nogal kaaltjes, en ook de stoelen geven niet echt een vliegtuig indruk. Daar kun je van alles aan doen, ik wilde het echter zo eenvoudig mogelijk houden.
De nachtjager was een versie die 2 bemanningsleden had, dus die mochten er ook komen.
In de kit zijn 2 figuurtjes aanwezig waarbij 1 figuurtje slechts halve benen heeft. Dit gebeurd vaker om er voor te zorgen dat alles in de krappe cockpit past. Met een beetje uitkienen kwam ik er achter dat een volledig figuurtje ook zou kunnen passen en dus in de onderdelendoos op zoek naar een tweede volwaardig figuur.
Na voorbeelden te hebben gezocht welke kleuren te gebruiken voor de uniformen ben ik aan de slag gegaan.

De beide figuurtjes in de Mosquito kit waarvan 1 gebruikt wordt

En nummer 2 ook Airfix uit de onderdelendoos

Uniform in basis RAF blauw, zwarte laarzen met een witte bontrand, bruine vliegkap en handschoenen. Het zwemvest geel met daar over dun ingeschilderd de gordels. De vliegbril is zilverkleurig aangestipt. Voor de huidskleur heb ik weer wat nieuws geprobeerd, de oilbrusher van MIG. Dit is olieverf en eigenlijk voor weathering doeleinden bedacht. Omdat er een megafijn kwastje aan de dop zit werkt het ook erg goed voor de gezichtjes in deze kleine schaal.

Het flesje met kwastje van de oilbrusher van MIG Jimenez

Het resultaat vond ik prima. Het was ook wel behoorlijk lang geleden dat ik figuurtjes heb geschilderd, maar ik heb de smaak wel weer te pakken. Achter de oilbrusher ligt nog een project in wording.

Tijd voor de mannen om te wachten op plaatsing in de cockpit, waarbij ik de heren maar even op een "blobje" Bluetac heb laten zitten totdat de verf geheel droog was.

In afwachting van het vliegtuig pikte Airfix deze foto op voor hun Wednesday Workbench rapport, leuk toch!

Tsja 1/72 is dan best priegelen

Vleugels, landingsgestel en motorgondels

De volgende stappen zijn de bouw van de vleugels, landingsgestel en motorgondels die wel wat extra aandacht nodig hebben.

Allereerst de vleugels die niet al te moeilijk samen te voegen zijn, maar goed uitlijnen en verwijderen van gietrandjes en flash zijn belangrijk voor een mooi resultaat.
De nachtjager heeft geen ophangpunten nodig voor raketten, bommen of externe brandstoftanks, dus die gaatjes hoeven niet uitgeboord te worden.
Wat wel even aandacht verdient zijn de landingslichten, 1 in iedere vleugel. Bij het echte toestel klappen deze uit bij gebruik. Bij het model liggen deze vlak in de onderzijde van de vleugel. Airfix levert de glazen lensjes hiervoor. Om het wat echter te laten zijn heb ik het deel wat in de vleugel ligt voorzien van een stukje Bare Metal Foil. Het creëert diepte en ziet eruit als een echte reflector.
Dit werkje wel doen voordat de vleugelhelften op elkaar worden gemonteerd.
In dit stadium ook de radiators van aluminiumkleur voorzien omdat je er later bijna niet mee bij kunt komen.

Stukje bare metal foil doet wonderen

Het landingsgestel vergt wat moed om aan te beginnen. De de verschillende onderdelen ogen nogal fragiel, en je dient er inderdaad voorzichtig mee om te springen om breuk te voorkomen. Ik heb eerst alles aluminiumkleurig gemaakt met Valejo aluminiumkleur.
Het samenbouwen van het frame voor de wielen vereist veel geduld. Ik heb na wat puzzelen eerst 1 deel in de motorgondel gebouwd, dan het wiel op de as gezet en daarna de andere zijde gemonteerd.
Voor dat de motorgondel samengebouwd wordt dient ook de propelleras op zijn plaats te zitten. Om te voorkomen dat deze naderhand eruit zou kunnen vallen heb ik een stukje L-profiel van Evergreen erachter gelijmd. Later is de propeller er makkelijk op te zetten zonder dat het asje er uit valt.
De andere uitdaging is het monteren van een kruisverband en de spatschermen. Airfix geeft met name de plaats voor de spatschermen in de tekening niet helemaal goed aan. Foto's van de echte Mosquito geven duidelijkheid en zijn ook op het web goed te vinden.

Met het nodige geduld en zorgen dat alle onderdelen goed passen lukt het dan zeker om beide vleugels compleet op de bouwen.

Een ander aandachtspunt zijn de wieldeuren. Er zijn er 2 per gondel en helaas hebben zij ieder 2 flinke uitwerppen markeringen vol in het zicht. Een klein beetje plamuren en vlak schuren is de remedie.

De propellers komen dan tegen het eind van de bouw aan de beurt.

De compleet gebouwde motorgondels heb ik op dit punt in de bouw nog niet aan de vleugels vastgelijmd. Om beschadiging te voorkomen monteer ik die pas nadat de vleugels aan de romp zijn gemonteerd.

Dat laatste luisterd dan ook weer nauw. Voor het gevoel lijkt het alsof de tabs niet in de sleuven passen. In werkelijkheid is het ook maar net aan wat de passing betreft. Met nauwkeurig lijmen en zorgen dat alles goed kan drogen zitten de vleugels dan wel correct op hun plaats.

Proefpassen van de motorgondels laat zien dat er aan de bevestigingsplaatsen op de vleugels nog wat geschuurd dient te worden om de passing zo goed mogelijk te krijgen.

Op de foto's heb de gondels met Tamiya tape tijdelijk vastgezet om te zien waar de uitdagingen precies zitten.

In aanloop naar het schilderen zijn de neussectie met de bewapening, de propellers en de antenne nog niet aangebracht op het model.

Als eerste het geheel maar weer eens ontvet. Een niet pluizend doekje en voor kleinere randen en delen een wattenstaafje met lauw water en afwasmiddel doen de truck. Laten drogen, en dan de eerste verdunde laag antracit zwart, in dit geval Revell aquacolor 36109. Jaaahh dan wordt het ineens wat zeg...

Voor het aanbrengen van de tweede dunne laag van dezelfde kleur, na 24 uur drogen, heb ik de canopy aangebracht nadat ik deze eerst van Tamiya maskingtape heb voorzien. Even een best karweitje, maar je hebt daarna wel mooie raamstijlen en geen troep op de ruitjes.

Doordat ik met die erg dunne lagen werk blijven alle details goed zichtbaar. Voor de volgende stap is weer 24 uur droogtijd verstreken.

De masking blijft op de canopy en dan is de blanke lak aan de beurt. Glans is nu de laag, waarop na droging de decals gaan komen. De reden om glans te gebruiken ligt in het feit dat decals op matte ondergrond vaak een "silvering" laten zien na het drogen. De filmlaag is dan gewoon 100% zichtbaar, en dat is niet de bedoeling. Het idee is om de decals zo te gebruiken alsof het geschilderd is, en ook alle relief en eventuele panellines goed zichtbaar blijven.

Na wederom 24 uur drogen gestart met de decals. In dit geval zijn het er niet zoveel. Uit ervaring weet ik dat de decals van Airfix goed reageren op Microscale decalset en decalsol. Een prima combinatie die de decals erg zacht maakt en daardoor zeer goed de vormen laat volgen waarop die decals komen.

Na het aanbrengen van de decals heeft de Mosquito een volle week kunnen drogen en zagen alle opschriften en roundels er prima uit.

In de tijd dat alles stond te drogen heb ik de neuskegel maar onder handen genomen. De vier gaten voor het boordgeschut schoongemaakt en wat geruimd om het geschut passend te krijgen.

Een kleine aanpassing speciaal voor deze Mosquito is het dichtmaken van het gat voor de radarantenne. Deze nachtjagers vlogen zonder radar aangezien de Britten niet wilden dat de toen nog nieuwe apparatuur in handen van de Duitsers zou vallen indien een toestel een noodlanding zou maken, of na een crash alles nog goed te onderzoeken zou zijn.

Van Evergreen staf een plug gemaakt en deze passend geschuurd. Na het schilderen zie je daar nauwelijks meer iets van.

Ook de geschutscamera heeft een plek in de neus. Het gat zit er, maar er hoort een venstertje voor. Omdat alles rond loopt heb ik dat gemaakt uit het folie waar de transparante delen in zitten in de kit. Met een drupje witte houtlijm, droogt transparant, het "glaasje"op zijn plaats gezet.

Dan de volgende stap met de matlak waar het gehele toestel in geschilderd wordt. Hiermee worden de decals één met het toestel en lijkt alles erop geschilderd. Door de glans onderlaag ontstaat een zijdemat effect en dat was precies de bedoeling.

Tijd om alle details af te gaan werken.

Ik begin met de navigatielichten. Aan de vleugeltips zijn de plaatsen van de navigatielichten duidelijk zichtbaar, maar een kleurtje geeft wat meer realiteit. Je kunt dit doen met een stukje transparant sprue wat je over hebt en passend maakt. Voor 1/72 gebruik ik bij voorkeur een stripje bare metal foil wat ik op de plaats van de lichten aanbreng. Het is zelfklevend dus eenvoudig te doen en op maat te maken.

Dan gebruik ik transparant groen en rood, voor stuur- en bakboord respectievelijk, van Tamiya om de de bare metal foil aan te tippen, want schilderen kun je dat niet meer noemen. En presto, 2 fraaie navigatielichten.

De propellers kunnen worden samengebouwd en geschilderd. Er zitten twee versies in de doos, dus wel de juiste versie gebruiken voor de nachtjager.

Deze zijn geheel zijdemat zwart geschilderd met gele tips.

Aansluitend een stukje weathering. De kist mag er gebruikt uitzien, maar omdat een Mosquito voor 95% uit hout bestaat heeft chipping niet zoveel zin, er zit geen blank aluminium onder.

Wat ik wel gedaan heb, zijn brandstofsporen bij de vulopeningen van de tanks en met licht en donkergrijs pastelpoeder het zwart wat meer "gebroken" door met een brede platte kwast in de vliegrichting wat pastel uit te kwasten. Dit is een subtiele laag, want overdrijven komt niet realistisch over.

Ook de afschermkappen van de uitlaten op de motorgondels zijn met lichtgrijs pastel behandeld. Uitlaatsporen lopen ook over de zijkanten van de motorgondels onder de vleugels. Alles subtiel maar juist voldoende om het effect te zien.

Dan volgt nog een aardige uitdaging en wederom weer iets nieuws voor mijzelf om uit te proberen.

De radioantenne met de draden. Achter de cockpit staat de antenne waaruit 2 draden gespannen dienen te worden. Vanuit de antenne naar halverwege het verticale staartvlak, en de andere vanuit de antenne naar het midden van het horizontale staartvlak aan bakboordzijde.

Eerst heb ik 2 kleine gaatjes geboord op de plaatsen waar de draden naar binnengaan in de staartvlakken.

Voor het antennedraad zelf heb ik nu voor het eerst gebruik gemaakt van rigging wire van Ushi van de Rosten. De versie "superfine" is met name geschikt voor 1:72 radiodraden en spandraden voor o.a. tweedekkers.

Rigging wire van Ushi van der Rosten naast een cocktailprikker

Het is werkelijk superdun, maar tegelijk sterk en rekbaar. Deze combinatie zorgt ervoor dat je de draden mooi strak kunt spannen zonder dat alles direct breekt.

Verlijmen met secondenlijm met behulp van een hele kleine aplicator. De secondelijm last de draad direct op zijn plaats.

Eerst aan de antenne bevestigen en doortrekken naar de staartvlakken, het ging haast vanzelf.

Voor de foto een witte achtergrond om de draad zichtbaar te maken

Het eindresultaat. Twee mooie antennedraden in maatverhouding.

Dan nog een platform waar de Mosquito op komt te staan.

Hierbij heb ik gebruik gemaakt van de mogelijkheden die Scalescenes uit Engeland biedt. Er is een ruime keuze uit bestrating die je kunt downloaden en eindeloos gebruiken.

De betonnen industrievloer met vervuiling is prima.

Na het downloaden heb ik het A4-tje op grijs karton verlijmd. Na het drogen heb ik alle betonplaten apart uitgesneden en met een markeerstift aan de zijkanten zwart gemaakt.

Op een plaatje airbrushkarton, wat erg stevig is, heb ik alle platen weer verlijmd.

Nu nog een randje er omheen en het squadron logo plaatsen, dan is dit project tot een goed einde gebracht.